SANTIAGO DE COMPOSTELA: Dag 7!

We zijn ondertussen zeven dagen onderweg en de dag dat we vertrokken zijn lijkt al eeuwen geleden! De ervaringen stapelen zich op en het wordt hoe langer hoe moeilijker om mijn dagboek bij te houden. Er zijn nu eenmaal interessantere bezigheden onderweg. Meestal komen we redelijk uitgeput op de bestemmingen aan en moeten we nog slaapplaatsen zoeken. Vervolgens zijn er de praktische dingen, zoals tenten opzetten, eten maken, hygiëne (waarbij we hoe langer, hoe minder eisen stellen ten aanzien van onszelf) en socializen.
Het weer kan over het algemeen wel wat beter: we hebben tot nu toe elke dag regen gezien en temperaturen boven de 20 graden lijken ons ook niet gegund.
De lichamelijke ongemakken gaan zo wat op en af: knieën, enkels, pezen, voeten, schouders en heupen gaan steevast gepaard met steekjes, stijfheid, gevoelloosheid, blaren en uitslag. Maar dat hoort erbij en we overleven het wel. Onze male nurse Bjorn verzorgd ons goed!
Het vinden van slaapplaatsen valt best wel mee. In Namen hebben we een jeugdherbergje gedaan om ons eens goed te kunnen douchen en onze kleren te wassen, met als gevolg dat onze kamer de allures van een varkensstal had. Hier hebben we voor het eerst medepelgrims ontmoet: een nogal oud koppel, waarvan de man (naar eigen zeggen) een rugzak bij had van... jawel: 24kg!!! En wij maar klagen over onze zware rugzak... Namen was de eerste stad op onze weg en het was wel leuk om nog eens op een plaats te komen met meer dan drie inwoners per vierkante kilometer. We werden ook echt aangegaapt met onze bagage en wandelstok.
In Dinant hebben we na een wandeling van bijna 30 km langs 'la Meuse' in de abdij van Leffe overnacht. We waren zo uitgeput dat we zelfs niet meer de fut hadden om 100 meter verder nen authentieke Leffe te gaan drinken. We hebben van de paterkes avondeten en ontbijt gekregen. En dat allemaal voor niks. Het pelgrimleven is nu eenmaal een schooierleven en we schamen ons hoe langer hoe minder om jan en alleman om allerlei gunsten te vragen. In de abdij van Leffe zijn we het oude koppel uit Namen weer tegengekomen, een boeddhistische monnik op weg naar Vezeley en twee Nederlanders die zonder geld en met een bakfiets op weg zijn naar Parijs ten voordele van het kinderkankerfonds.
Na Dinant hebben we het wat rustig aan gedaan om wat te bekomen van de dag ervoor. Na een prachtige wandeling door de bossen langs de over van de Maas, kwamen we aan in Hastière, waar we onze Boeddhistische monnik weer tegenkwamen. We zijn dan maar samen een pintje gaan pakken. In Hastière hebben we na enkele vergeefse pogingen om een legale slaapplaats te zoeken, besloten om wild te kamperen. De volgende morgen werden we dan ook aangesproken door een goedgeluimde agent met de boodschap dat dit eigenlijk niet mag en dat we in Frankrijk voorzichtig moeten zijn hiermee. Daar zijn de flikken niet zo zacht...
Vandaag hebben we samen met onze Boeddhistische vriend, alias David (uit Vietnam), een redelijk korte wandeling achter de rug via de fietsroutes en zijn we aangekomen in Doische. Hier hebben we een huisje voor ons alleen met echte bedden, douche, eten, WIFI,... en dit voor schandalig weinig geld. We zijn via David terecht gekomen bij ex-pelgrims die op basis van hun eigen ervaringen besloten hebben de voorbijtrekkende pelgrims wat comfort aan te bieden voor een nachtje...
Binnen twee dagen zijn we in Chimay (waar we ons nog een laatste keer kunnen laten gaan met echt bier) en dan: LA FRANCE!!! Time for wine...