PARIS!

En we zijn in Parijs geraakt! Wel een beetje gefoeteld, maar goed, door de noordelijke buitenwijken van Parijs wandelen is een slecht idee naar het schijnt. Van hieruit doet we de rest in ieder geval te voet.

En we vallen met ons gat van de ene boter in de andere! Aanvankelijk vonden we geen betaalbare verblijfplaats in Parijs, maar onze vorige gastheren hebben even een telefoontje gedaan naar hun schoonfamilie in hartje Parijs en hup: we hebben voor twee nachten gratis logement in Parijs! Wie doet ons dit na? Gotta love the life of a pilgrim...
Voor de rest wat de toerist uitgehangen in Parijs: Eiffeltoren, Louvre, Place de la Concorde, Mont Martre met de Sacre Coeur, Notre Dame (voor een stempeltje), Quartier Latin, Gare des Invalides, Hotel de Ville en de Champs-Elysées. Bij dat laatste 14 euro betaald voor een kletske rum, maar goed, dat wordt gecompenseerd door het logement...

Ook hebben we ons kapsel nog wat laten bijwerken: echte punkers! Eens kijken hoe het er binnen drie maanden uitziet...

Als een god in Frankrijk!

En zo gaat onze pelgrimstocht verder...
Ik was niet van plan mijn blog zo vaak te updaten, maar dit kan ik toch even niet voorbij laten gaan. We zitten aan onze laatste etappes voor Parijs en we slapen gewoon in een kasteel alstenblieft! En niet zomaar een kasteeltje, neen, een kasteel in Mont l'évèque dat ooit van een hulp van de Maarschalk van het leger van Napoleon is geweest. En bij zijn nazaat zijn wij dus nu te gast. Wat ge allemaal meemaakt op zo'n tocht... Niet te beschrijven!
Voor de rest vielen de voorbije dagen wel mee. Enkele dagen mooi weer gehad, maar nu is het terug aan't regenen dus. Weer enkele leuke ontmoetingen gehad, zoals met iemand die ook reeds naar Compostela wandelde en die ons veel tips en raad heeft gegeven. Voor de rest hebben we enkele malen geslapen in wat ze hier 'gîte' noemen. In Compiègne zelfs een gîte speciaal voor Compostelapelgrims. In tegenstelling tot de vorige was dit heel comfortabel en heel goedkoop.
Gisteren hebben we onze tenten naar huis gestuurd en nog enkele dingen die we eigenlijk niet echt nodig hadden. Het gewicht van onze rugzak belette ons het genieten van onze wandelingen en dit is nu dus pakken aangenamer.
Aan mijn o-zo-graag-geziene collega's van De Spiegel: jullie therapeutisch werkmiddel is geweldig, maar wel te zwaar om nog 2000km mee te zeulen. Dat heb ik dus ook naar huis gestuurd, hoe spijtig ik dat ook vond. Ik hoop dat mijn kaartje aangekomen is...
Binnenkort zitten we in Parijs, waar we een beetje gaan foetelen. Op aanraden van reeds meerdere mensen die we ontmoet hebben, zullen we vanaf de rand van Parijs de trein naar het centrum nemen, daar een rustdagje inlassen en genieten van het mooie Parijs met al zijn attributen (als we logement vinden, wat er op dit moment bedenkelijk uitziet) en dan nemen we de trein naar de zuidelijke rand van Parijs, waar we weer te voet verder zullen gaan. De voorsteden van Parijs kunnen zeer onveilig zijn, zeker als je ze niet kent en daar we willen we ons niet aan wagen.

Belgisch bier vind je overal. In maten die we thuis niet kennen zelfs: halve liters!

Slaapkamertje...

Aan de oever van de Oise even genieten van de zon.

Nog een sfeerbeeldje.

Bjorn in zijn koninklijk bed.

Generaal Koen aan zijne bureau.

Weides oversteken...

Pelgrimsgîte in Compiegne.

Ons kasteel in Mont-l'évèque. Buitenverblijfje...

Winter is coming...

We zijn ondertussen 17 dagen ver en zijn tot in Noyon geraakt. Hoe dieper we Frankrijk intrekken, hoe moeilijker het wordt om op de gastvrijheid van de lokale Fransozen te rekenen. Misschien hebben ze al te veel pelgrims voorbij zien komen.
Sinds Marly-Gomont, waar we door de burgemeester tot in de puntjes verzorgd werden, hebben we geen enkele nacht meer in de tent doorgebracht. En dit is, gezien de weersomstandigheden, niet zo abnormaal. We beginnen al plannen te smeden om de tenten naar huis te sturen.
We hebben nog kunnen slapen bij familie van de burgemeester van Marly-Gomont en de dag erop hebben we in Saint-Quentin eindeloos lang en zonder veel succes naar slaapplaatsen gezocht. Uiteindelijk hebben we dan onderdak kunnen vinden bij een vijftal bejaarde Franciskanernonnekes, die ons met open armen ontvangen hebben. We mochten zelfs 2 nachten blijven, waardoor we een rustdagje hebben kunnen inlassen. Dit werd trouwens hoog tijd, aangezien ik met een beginnende ontsteking op de linkerachillespees zat.
Na een warm afscheid van de nonnekes, die nog voor ons zullen bidden en een kaartje verwachten als we aankomen in Compostela, zijn we er weer volle bak tegenaan gegaan. De eerste etappe zat erop en nu is het zuidwaarts richting Parijs op een officiële compostelaroute. Vorige nacht hebben we in Tugny-et-Pont dan ook voor het eerst in een herberg geslapen voor compostelapelgrims. Een eerder ontgochelende ervaring: 22 euro, koud, pover eten en schimmel aan het plafond. Maar goed, we gaan ervan uit dat dit niet representatief is voor de rest van de herbergen. Deze nacht hebben we na een wandeling van 30km een soort 'gite' gevonden waar we voor relatief weinig geld zeer goed zitten. Lekker gegeten, kleren wassen, WIFI, warm douche en bed.
Voor de rest valt onze pelgrimstocht tot nu toe reuzegoed mee, het weer buiten beschouwing gelaten dan toch. We komen veel interessante mensen tegen, genieten van de fauna en flora, kunnen het goed met elkaar vinden en leren in toenemende mate omgaan met de moeilijkheden die het pelgrimleven met zich mee kan brengen. Aanvaarden en doorzetten lijken de basisregels te zijn. En dit is nodig! Onder de 10 graden celcius en regen van 's morgens tot 's avonds. WTF! Als er een god bestaat, dan is 'm in alle geval heel hard met onze kloten aan't rammelen... Vandaag hebben we een dagje mooi weer gehad en weinig regen, maar we beginnen ons toch stilletjes aan af te vragen hoe lang dit nog gaat duren. We snakken echt naar de zon en de warmte. Maar goed, wat het ook wordt, opgeven zullen we nooit, al regent het stront!
Lichamelijk gaat het goed. De ontsteking op de achillespees wordt niet erger en ik heb er geen last van. Na een dagje wandelen zijn we elke keer weer voldaan en slapen we als roosjes. Je leert echt de kleine dingen in het leven appreciëren als pelgrim. Geen last meer van wat de media en maatschappij ons voorhoud over wat belangrijk is in het leven. Dit is het echte leven! Wandelen, basisbehoeften en interessanten sociale contacten; meer moet dat niet zijn...

Eteuh!

Lekker ingeduffeld...

In ons beschimmeld krot.

Bij onze nonnekes.

Sfeerbeeldje

De Rousseaux! Coole kerel die ons uit het buskot gered heeft...

Kathedraal van Saint-Quentin

Spreekt voor zich...

Long way to go.

Wegwijzertje.

La France!!!

En zo zijn we in Frankrijk aangekomen. De laatste dag in Belgie in de abdij van Chimay geslapen en nog eens goed verwend geweest: éénpersoonskamer, avondeten met een nooit gezien pintachtig Chimaybiertje, ontbijt en een supermooie omgeving.

Vervolgens Frankrijk binnengewandeld en op het moment dat we de grens oversteken, begint de zon te schijnen. Eindelijk! Spijtig dat het maar voor één dag was, want nu lopen we al twee dagen in de regen rond. Het weer begint aan onze moraal te knagen, maar opgeven doen we niet. No way!!! Ooit zal het goed weer moeten worden, al moeten we erop wachten tot in Spanje!

De eerste avond in Frankrijk was geweldig. Wij heel serieus naar een abdij gewandeld in Saint-Michel in de veronderstelling dat de paterkes ons daar wel onderdak zullen geven. Bleek die abdij al decennia lang onbewoond en ondertussen tot museum omgebouwd. Maar het geluk is bij ons want we kwamen daar een enthousiaste gids tegen die voor ons geregeld heeft dat we toch in de abdij konden slapen. Een volledige abdij voor ons alleen! En meteen ook uitgenodigd op het dorpsfeest met een kleine uitbeelding over het boerenleven in de 18e eeuw, met achteraf een rondleiding door het museum en een  drankje. En jawel: ne Chimay-Bleu. De Fransozen aan de grens zijn door ons geinfecteerd...

De dag erop minder geluk: urenlang moeten zoeken naar een droge plaats om te slapen, bijna berust in het feit dat we in een gemetst buskot zouden moeten slapen, maar uiteindelijk toch onderdak gevonden in de garage van Rousseaux, een vriendelijke melkboer met 750 koeien.

Vanavond zitten we Marly-Gomont, waar we onderdak gekregen hebben in het huis van de burgemeester. Ideaal! Kleren gewassen, alles laten drogen, straks stevig avondeten en lekker warm. Wat zijn onze zuiderburen toch heerlijk gastvrij! Vive la France!

Het buskot waar we bijna in geslapen hadden...

Eerst nacht in Frankrijk: onze abdij/buitenverblijfje...

En nog meer koeien!

Gastheren en - vrouw in Saint-Michel.

Genieten van het zonnetje, al is het niet voor lang.

Kleine opvoering in Saint-Michel.

Sfeerbeeldje.

Enkel voor insiders...

Dag 7!

We zijn ondertussen zeven dagen onderweg en de dag dat we vertrokken zijn lijkt al eeuwen geleden! De ervaringen stapelen zich op en het wordt hoe langer hoe moeilijker om mijn dagboek bij te houden. Er zijn nu eenmaal interessantere bezigheden onderweg. Meestal komen we redelijk uitgeput op de bestemmingen aan en moeten we nog slaapplaatsen zoeken. Vervolgens zijn er de praktische dingen, zoals tenten opzetten, eten maken, hygiëne (waarbij we hoe langer, hoe minder eisen stellen ten aanzien van onszelf) en socializen.
Het weer kan over het algemeen wel wat beter: we hebben tot nu toe elke dag regen gezien en temperaturen boven de 20 graden lijken ons ook niet gegund.
De lichamelijke ongemakken gaan zo wat op en af: knieën, enkels, pezen, voeten, schouders en heupen gaan steevast gepaard met steekjes, stijfheid, gevoelloosheid, blaren en uitslag. Maar dat hoort erbij en we overleven het wel. Onze male nurse Bjorn verzorgd ons goed!
Het vinden van slaapplaatsen valt best wel mee. In Namen hebben we een jeugdherbergje gedaan om ons eens goed te kunnen douchen en onze kleren te wassen, met als gevolg dat onze kamer de allures van een varkensstal had. Hier hebben we voor het eerst medepelgrims ontmoet: een nogal oud koppel, waarvan de man (naar eigen zeggen) een rugzak bij had van... jawel: 24kg!!! En wij maar klagen over onze zware rugzak... Namen was de eerste stad op onze weg en het was wel leuk om nog eens op een plaats te komen met meer dan drie inwoners per vierkante kilometer. We werden ook echt aangegaapt met onze bagage en wandelstok.
In Dinant hebben we na een wandeling van bijna 30 km langs 'la Meuse' in de abdij van Leffe overnacht. We waren zo uitgeput dat we zelfs niet meer de fut hadden om 100 meter verder nen authentieke Leffe te gaan drinken. We hebben van de paterkes avondeten en ontbijt gekregen. En dat allemaal voor niks. Het pelgrimleven is nu eenmaal een schooierleven en we schamen ons hoe langer hoe minder om jan en alleman om allerlei gunsten te vragen. In de abdij van Leffe zijn we het oude koppel uit Namen weer tegengekomen, een boeddhistische monnik op weg naar Vezeley en twee Nederlanders die zonder geld en met een bakfiets op weg zijn naar Parijs ten voordele van het kinderkankerfonds.
Na Dinant hebben we het wat rustig aan gedaan om wat te bekomen van de dag ervoor. Na een prachtige wandeling door de bossen langs de over van de Maas, kwamen we aan in Hastière, waar we onze Boeddhistische monnik weer tegenkwamen. We zijn dan maar samen een pintje gaan pakken. In Hastière hebben we na enkele vergeefse pogingen om een legale slaapplaats te zoeken, besloten om wild te kamperen. De volgende morgen werden we dan ook aangesproken door een goedgeluimde agent met de boodschap dat dit eigenlijk niet mag en dat we in Frankrijk voorzichtig moeten zijn hiermee. Daar zijn de flikken niet zo zacht...
Vandaag hebben we samen met onze Boeddhistische vriend, alias David (uit Vietnam), een redelijk korte wandeling achter de rug via de fietsroutes en zijn we aangekomen in Doische. Hier hebben we een huisje voor ons alleen met echte bedden, douche, eten, WIFI,... en dit voor schandalig weinig geld. We zijn via David terecht gekomen bij ex-pelgrims die op basis van hun eigen ervaringen besloten hebben de voorbijtrekkende pelgrims wat comfort aan te bieden voor een nachtje...
Binnen twee dagen zijn we in Chimay (waar we ons nog een laatste keer kunnen laten gaan met echt bier) en dan: LA FRANCE!!! Time for wine...

Uitslag!

Nieuwsgierige koeien!

Link paadje langs de Maas.

Pauze op de juiste plaats...

Namen: eerste nacht binnen! Even wennen...

Dinant.

Sfeerbeeld.

Drie rugzakken, klaar voor de regen...

Onze Nederlanders met de bakfiets.

Koen zijn geteisterde voeten!

Wildkamperen!

Na drie dagen...

We zijn ondertussen drie dagen onderweg en beginnen ons stillekes aan pelgrim te voelen!  We beginnen goed te stinken en zijn al meer nat geweest dan iets anders. Lichamelijke ongemakken zijn schering en inslag: Koen heeft pijn aan zijn schouder, Bjorn zijn linkervoet hangt heel uit elkaar en ik ga een enkelprothese nodig hebben als ik terug kom. Maar we slaan ons er wel door. We lopen ongeveer 20km per dag, pauzer om het uur en hebben elke dag ruim de tijd om de praktische dingen in orde te maken.
Onderweg gaan we ergens naar de winkel en kopen we eten dat we 's avonds in gamellen op ons campingvuurtje klaarmaken (als dat al nodig is, want vanavond kunnen we ons eten opsparen tot morgen omdat onze gastheer voorgesteld heeft om mee te eten). 'S morgens zoeken we ons een cafeetje waar we een koffietje drinken en vervolgens een grote boodschap achterlaten...
Het zoeken van slaapplaatsen is tot nu toe elke keer van een leien dakje gelopen. De eerst nacht in een grote boerderij in Lantremange, waar we nog koffie en chocomousse gekregen hebben en een gezellige babbel. Afgelopen nacht in Moxhe, waar we echt gesoigneerd werden door Leon die vorig jaar naar Compostela gewandeld is. We hebben ons daar mogen douchen, hebben 's avonds een pintje gekregen, de dag erop ontbijt, lunchpakket, Santiagoschelp, wandelstok, goeie raad. Alles wat we nodig hadden en voor niets! Echt de max! Leon heeft ons ook doorverwezen naar iemand in Eghezée, waar we vandaag dus flagrant afgewezen werden. Maar niet voor niets blijkbaar, want momenteel zitten we in de tuin van iemand die samen met ons naar de winkel is gereden en voorgesteld heeft om allemaal samen te eten. En op die zijn WIFI zit ik nu ook de blog te updaten. Het is wel de hele tijd aan't regenen, maar we kunnen onder zijn partytent zitten. En in combinatie met zonneschijn zorgt dit voor een prachtige regenboog! Wat een tijden...
(Intermezzo: het eten is klaar, straks verder doen...)
Zojuist lekker gegeten met onze gastfamilie: macaroni, een rood wijntje en achteraf een koffietje en een gezellige babbel. We hebben echt het gevoel dat we elke dag dieper met ons gat in de boter vallen. De complimenten aan onze Waalse landgenoten: aan gastvrijheid komen we niets te kort! Het zal misschien aan onze pelgrimuitstraling liggen, zelfs de dieren aan de kant van de weg gapen ons aan alsof we van een andere planeet komen.
Tot nu toe is het echt een supercoole ervaring en hebben we nog geen moment spijt gehad van onze onderneming...

Het moment van veretrek

Gastgezin derde nacht.

Gastheer en -vrouw van de tweede nacht.

Mijn rugzak met Santiagoschelp.

Campsite eerste nacht.

Making food of iets wat erop lijkt...

Koffie bevordert de stoelgang!

After a rainy day...beautifull universe!

Fotootje voor mijn ex-collega's van De Spiegel!