And on it goes...

En zo gaat onze pelgrimage verder. We hebben twee leuke dagen gehad in Parijs. Volgende streefdoel: Chartres!
Ondertussen zijn we spijtig genoeg, maar gelukkig maar tijdelijk, een compagnon kwijt geraakt. Twee dagen na Parijs stond Bjorn zijn knie zo opgezwollen en blauw, dat het niet zo een goed idee leek om nog verder te gaan. Na heel wat overleg heeft Bjorn de trein naar Chartres genomen, waar hij Koen en mij opwacht. Hij is naar het ziekenhuis geweest en heeft zes dagen rust voorgeschreven gekregen in combinatie met ontstekingsremmers. Het komt in elk geval goed met hem en vanuit Chartres kunnen we weer samen verder.

Voor de rest valt er eigenlijk weinig te melden. Wandelen, wandelen en wandelen he. Wat kan je daar na een tijdje nog over posten? De natuur is hier heel mooi en we hebben vele leuke contacten met de plaatselijke Fransozen. Onze relaties met elkaar verdiepen, we leren bij over onszelf, de wereld en anderen  en er komen bij momenten heel interessante babbels uit. Soms wandelen we ook wel eens alleen, want na een tijdje geraak je natuurlijk uitgebabbeld he... Bij momenten zetten we ook wel eens een muziekje op, wat het wandelen kan veraangenamen. Vooral na een lange etappe kan dit helpen om de moed terug wat op te krikken.

Bij de foto's een afbeelding van het handvat van mijn eigenhandig gepersonaliseerde wandelstok. Het heeft heel wat tijd, precisiewerk en concentratie gevergd, maar ik ben wel fier op het eindresultaat. En zonder de nodige automutilatie zou dit natuurlijk niet gelukt zijn. Degenen die me al wat beter kennen, zullen hier niet verbaasd over zijn. Maar goed, ik heb mijn vingers nog alle tien, dus dat komt ook wel weer goed...