La Meseta.

Na ongeveer 85 dagen zijn we bijna halfweg in Spanje en lopen nu rond in de Meseta, een hoogvlakte met graan- en zonnebloemvelden. Na een dagje regen en enkele frissere dagen, knalt de zon er nu weer volle bak op los. We vertrekken dan ook tegen 6 uur smorgens, om tegen de middag aan te komen en de Spaanse siestagewoonte te eren.
Ik ben dan uiteindelijk toch maar naar de kapper geweest om iets aan die wildgroei in mijn gezicht te doen. Het begon er serieus over te gaan. Ook heb ik mijn kapsel nog eens wat laten bijwerken. Ik begin nu echte hane-allures te krijgen...
We komen heel vaak dezelfde mensen tegen en zijn nu een deel van een grotere groep. Soms komen hier mensen bij en dan vallen er weer eentje of enkelen weg. Op dit moment zijn we op weg met een Deense, een Engelse en twee Ieren. Vooral die Ieren zijn echt wel lachen bij momenten. Dat accent alleen al...
Wat een geweldige tijden. Maar het einde begint in zicht te komen. Nog een 500tal km en dan is het voorbij. Enerzijds kijk ik ernaar uit om terug thuis te komen, maar anderzijds mag dit nog lang duren. Ik zal in ieder geval genieten van de tijd die ons nog rest...

Spanje!

Na levend de Pyreneen te zijn over geraakt, lopen we ondertussen al een paar dagen in Spanje rond. Het weer is hier geweldig en de omgeving is prachtig. Alles is op pelgrims ingesteld: goedkope herbergen en maaltijden, kleine winkeltjes in elk minidorpje, waterpunten en zelfs een wijnfontein.
Onze pelgrimage is een volgende en spijtig genoeg laatste fase ingegaan. We zijn nu volleerde pelgrims: we wandelen met gemak 30 km per dag en we schamen ons absoluut nergens meer voor. We lopen rond met een geur waar zelfs nog geen vliegen meer op afkomen en een baard waar ge de keuken mee kunt uitborstelen. Ik ben ook al naar de schoenmaker mogen gaan voor een nieuw paar zolen: een hele ervaring, communiceren met een gestresste Spanjaard.
En zo eenzaam als we in Frankrijk waren, zo veel gezelschap hebben we nu. De halve wereld loopt hier rond: Frankrijk, Slovenie, Duitsland, Engeland, Spanje, Nederland, Denemarken, Quebec, Korea, USA en weet ik wat nog meer...We hebben dan ook hopen leuke en leerrijke ontmoetingen met volk van allerlei slag: van jong tot oud, mooi tot minder mooi, zot tot helemaal doorgedraaid! Wij blijken wel de zotsten te zijn. Welke idioot haalt het nu in zijn hoofd om vanuit Belgie te vertrekken? Qua afstand spannen we veruit het kroontje...
Al bij al blijft het een supercoole ervaringen!!!

Saint-Jean-Pied-de-Port...

...de laatste stop in Frankrijk!
Na meer dan 2 maanden zwoegen en zweten hebben we dan eindelijk Baskenland in het uiterste zuiden van Frankrijk bereikt. '14 juillet' hebben we gevierd in een klein dorp, waar we hartelijk ontvangen en uitgenodigd werden om te participeren aan de dorpsbarbeque. Zeer leuk! Sinds 2 dagen maken we bergetappes in de Pyreneën, wat voor prachtige uitzichten en panorama's zorgt.
Morgen steken we het hoogste punt van de Pyreneen over en enteren we Spanje, waar voor ons een nieuw deel van onze reis begint. De laatste grote etappe: gedaan met de eenzame wandelingen en het Frans babbelen! Vanaf nu hebben we hopen gezelschap en babbelen we in allerlei talen... Zo zitten we vanavond al in een herberg die uitgebaad wordt door Vlaamse vrijwilligers.
Zeer benieuwd wat het nog allemaal gaat geven...

Nog 1000 km...

Onze rustdag in Bordeaux zit erop. Waarlijk een prachtige stad. Hier zou ik gerust nog wat langer kunnen blijven. We hebben onze rustdag doorgebracht met een stralend zonnetje en met Stephanie, een Deense schoonheid, wat het rusten nog wat veraangenaamde... Het was waarschijnlijk de laatste rustdag die we ons nog permiteerden. Vanaf nu wordt het elke dag nonstop tot we er zijn. Als alles goed gaat weliswaar...
Na een tweetal weken hebben we afscheid genomen van onze vriend Jeremy en nu wandelen we weer onder ons drieen. In de pelgrimsherbergen komen we vaak dezelfde personen tegen, tegenwoordig een agente uit Parijs en ene rare kwibus uit Tours. Verder zijn er vaker en vaker ontmoetingen met andere pelgrims, over het algemeen oudere mensen, en er lopen echt wel vreemde figuren tussen...
We zitten in Les Landes, het voorlaatste Franse departement voor we de Pyreneeen oversteken en Spanje binnentrekken. Hier is het zandgrond, dennebomen en kilometerslange rechte wegen waar je het einde niet van ziet. De zon knalt erop los en tengevolge van de aanhoudende regen in mei en juni zitten we hier met een volgens de lokale bewoners nooit geziene muggenplaag! Muggenspray spuiten met hopen en nog altijd krabben, krabben, krabben! Alles heeft een bedoeling op een pelgrimage schijnt het, maar de bedoeling hiervan blijft mij vreemd...
Vandaag passeerden we de kaap van nog 1000 kilometer te gaan, wat betekent dat we er al ongeveer 1200 km op hebben zitten. Wat een vreemde gedachte: we hebben Frankrijk te voet overgestoken van noord naar zuid... Nog een dikke week en dan zitten we in Spanje. We kijken er in alle geval zeer hard naar uit. Ander land, andere gewoonten, nieuwe interessante ontmoetingen,...

Bordeaux! Over de helft...

En we blijven gaan, ook al ben ik ondertussen een jaartje ouder geworden! Frankrijk blijft ons verbazen, vooral nu we de wijnstreken rond Bordeaux doortrekken. We hebben ons de Franse keuken helemaal eigen gemaakt en daar kan de wijn natuurlijk niet ontbreken. Binnen een tweetal weken zitten we in Spanje en zullen we Frankrijk missen met zijn machtige gebouwen, mooie natuur en heerlijke keuken.
Het weer is er ondertussen ook beter op geworden. Van de lente hebben we echter niet veel gemerkt. Het lijkt alsof de winter rechtstreeks over is gegaan in de zomer. Nu lopen we te zweten bij temperaturen van 30 graden en meer. Maar goed, dat is nog altijd beter dan regen...
We trekken nog steeds verder met onze Franse vriend, Jeremy, uit de buurt van Orleans. Daarnaast komen we regelmatig medepelgrims tegen waarmee het altijd leuk babbelen is. Meestal zijn het wel al oudere mensen en ondanks de geweldige ervaringen in Frankrijk, kijken we dus toch stevig uit naar Spanje waar we veel gelijkgestemden zullen ontmoeten die meer onze leeftijd delen (hopen we).