FINISTERRE!!! De laatste etappe zit erop!

Het zit erop! Na 102 dagen hebben we het einde wereld bereikt en daarmee het einde van onze pelgrimstocht. Hier hebben we een certificaat gekregen en genoten van de zon en de zee. Savonds zijn we met een flesje wijn naar het einde van de kaap gewandeld, waar we enkele kleren verbrand hebben als een soort afscheidsritueel. De zonsondergang zou daar adembenemend zijn, maar voor ons bleek dit niet weggelegd. In plaats daarvan hebben we mogen genieten van prachtige mistvorming over de Atlantische Oceaan dat, hoe vreemd het ook moge klinken, ook wel de moeite was.
Het afscheid van onze tochtgenoten is nabij. We hebben een prachtige ervaring achter de rug, waar ik eeuwig dankbaar voor zal zijn. En hoewel ik het pelgrimeren zeker zal missen, ben ik op dit moment blij om te kunnen zeggen: NO MORE WALKING!!!
Binnenkort terug naar huis... Ik kijk ernaar uit en ben benieuwd hoe het zal zijn. Wat gaat het leven nog allemaal te bieden hebben...

SANTIAGO DE COMPOSTELA!!!

En we zijn er uiteindelijk geraakt, na 98 dagen!
Het is moeilijk om me voor te stellen dat ik meer dan 3 maanden gewandeld heb om hier te geraken, maar het blijkt dan toch waar te zijn.
Ondertussen hebben we onze weg verder gezet richting Finisterra, het einde van de wereld, dat we morgen bereiken. En zo voelt het ook aan, alsof we naar het einde van de wereld gewandeld zijn.
Daar nog even een vuurtje stoken van wat er van mijn kleren overblijft en dan terug naar huis. Ik kijk ernaar uit. Het heeft lang genoeg geduurd.

De laatste loodjes...

...en die wegen het zwaarst!
We bevinden ons ondertussen in Galicie, het laatste stuk in Spanje en de omgeving is veranderend in een prachtig groen berglandschap.
Vandaag zijn we de gap van 100km gepasseerd. We plannen om tegen 14 augustus aan te komen in Santiago en vervolgens nog door te wandelen tot Finisterra.
Ergens rond de 20ste zijn we met andere woorden weer thuis. Het begint tijd te worden. Hoewel we nog met volle teugen genieten van onze tocht, beginnen we toch stilletjes aan te verlangen naar het einde van dit avontuur. Waar we in het begin geen zicht hadden op wat er ons te wachten zou staan, is het nu moeilijk om ons voor te stellen dat we al 3 maanden aan het wandelen zijn. Het vertrek lijkt eeuwen geleden en ik heb het gevoel dat ik hele boeken kan vullen met de ervaringen die ik in tussentijd heb opgedaan.
Blijven gaan is de boodschap en dat doen we. Ik ben hoe langer, hoe dankbaarder voor deze geweldige ervaring!